De eerste week alleen op reis.

Zoals jullie allemaal hebben gehoord ben ik sinds een week alleen op reis. Dit was niet mijn keus, maar ik heb het geaccepteerd en ga er gewoon het allerbeste van maken! Iedereen nogmaals bedankt voor de lieve berichtjes! Dit heeft mij heel erg goed gedaan!

Ik moest in het begin even omschakelen. Na 5 maanden samen te hebben gereisd ben je zo op elkaar ingesteld en gewend om rekening te houden met elkaar, maar dat hoeft nu niet meer.

Nadat ik bergbeklimtocht heb gedaan, kwam ik terug in het Loki hostel. In mijn dorm was op dat moment niemand aanwezig. Ik heb mijn spullen neergelegd en ben gelijk in een heerlijke warme douche gestapt! Na deze zalige douche waren er een aantal meiden en een jongen in de drom. Deze groep mensen werken in Cochabamba als vrijwillger. De klik was er eigenlijk gelijk. We hebben gezellig geklets en ze vroegen of ik mee een drankje ging doen in de bar van het hostel. Twee mensen uit de groep zouden namelijk dinsdag terug gaan naar Duitsland ( ze hebben een jaar gewerkt in Cochabamba). En ze wilden graag een soort van afscheidsfeestje houden. Dit aanbod sloeg ik natuurlijk niet af. In de bar was op dat moment een pub quiz bezig. Met zijn allen probeerden we zo goed mogelijk de liedjes te raadden. Helaas hadden we verloren, dit mocht de pret natuurlijk niet bedrukken. Hierna hebben we drankspelletjes gedaan. Na een korte uitleg kon ik ook meedoen. Ook dit was erg gezellig en voordat we het doorhadden ging de bar in het hostel dicht. Wanneer de bar dichtgaat gaan de mensen die nog zin hebben in een party naar een dezelfde bar. Deze avond was het, het hardrock cafe.  We hebben buiten een taxi aangehouden en binnen tien munuten waren we binnen en kon de party beginnen. Het was super gezellig, we hebben veel gelachen, gedanst en geborreld. Om half 5 besloten Johnatan en ik om terug te gaan naar het hostel en lekker te gaan slapen.

De volgende morgen hebben we met zijn allen heerlijk uitgeslapen en was ik enige met geen kater YES! Nadat iedereen had gedoucht en omgekleed was gingen we ontbijten/ lunchen. Hierna wilden een aantal mensen shoppen en souveniers kopen voor thuis. In La paz kan je heel goed shoppen en voor we het door hadden had iedereen een tas vol. Met al onze tassen zijn we even terug gegaan naar het hostel om de spullen te droppen en even te 'rusten' shoppen is namelijk heeel vermoeiend. Tijdens het rustmoment pakte Jonathan zijn gitaar en begon liedjes te spelen en te zingen. Dit was echt super mooi en voordat hij het zelf doorhad zat heel onze kamer vol met mensen die kwamen luisteren. Na dit kleine concert heb ik iedereen meegenomen naar een heerlijk nederlands restaurant. Dit was smullen en super gezellig. Na het eten hebben we nog een drankje gedaan in het hostel en zijn we op tijd gaan slapen. Want Jonathan en Rebecca moesten die nacht vroeg op om hen vliegtuig te halen. We hebben ze met zijn allen uitgezwaaid en zijn nog even gaan slapen. De volgende morgen ben ik met de meiden die over waren naar Cochabama gereisd.

We kwamen s avonds laat aan. De meiden hebben mij geholpen met het zoeken naar een hostel. Eenmaal een hostel gevonden hebben we wat gegeten en hebben we gedaag gezegd. We hadden afgesproken om de volgende dag s avonds samen te eten.

De volgende dag ben ik Cochabama gaan verkennen en ik had een missie: een lonley planet vinden. Want Milou had de lonley van Zuid Amerika gekocht. Deze jacht duurde maar even want ik had snel een lonley gevonden. Cochabamba is een stad die niet veel wordt bezocht door toeristen. Het is meer een stad waar mensen wonen en werken. S' avonds heb ik meiden weer gezien en hebben we samen gegeten.

De volgende dag ben ik van Cochabamba naar Villa tunari gereisd. Dit is een klein dorpje waar je een park kan bezoeken en kan raften. De meiden zouden aankomend weekend hier naar toe komen zodat we samen konden gaan raften. Eenmaal aangekomen in Villa tunari was het zoeken naar een slaapplaats. In de lonley was dit dorpje niet opgenomen. Het was stikheet en na een uur zoeken had ik een slaapplaats gevonden. Het was ondertussen al avond en tijd om iets te gaan eten. Onderweg zag ik twee toeristen lopen en dacht: ' Hey daar ik ga ik op af' . Nadat ik even een praatje had gemaakt met ze, vroegen ze of ik mee iets ging eten. Ik zei natuurlijk gelijk ja! Tijdens het eten was het heel gezellig. Ze kwamen allebei uit Canada en waren twee maanden op pad. Tijdens het eten vroegen ze of ik de dag erna mee ging naar een nationaal park. Dit leek mij erg gezellig. Na het eten hebben we een tijd afgesproken voor de volgende dag en zijn we allebei naar onze eigen hotel gegaan.

De volgende dag zijn we naar het park gegaan. Het was een leuk en mooi park met aapjes en vogels. Na het park was het tijd om een douche te nemen. Voordat ik een douche nam, ging ik even mijn fb checken om te kijken of ik iets van de meiden had gehoord. Een van de meiden liet weten dat er blokkade op de weg van Cochabamba naar Villa tunari. Het was voor hen niet mogelijk om dit weekend daar naar toe te komen. Heel erg jammer maar niks aan te doen. Nadat ik dit had gelezen had ik besloten om die dag nog de bus naar Santa Cruz te nemen. Een probleem ik had het hostel al betaald voor de komende nacht. Maar toch kon me dat eigenlijk niet boeien. Ik heb een douche genomen, mijn spullen ingepakt en de lieve meneer van de receptie uitgelegd in mijn gebrekkige spaans dat ik deze nacht niet hier zou verblijven. Hierna ben ik gegaan. De bus nemen betekent in dit dorpje gewoon langs de weg gaan staan en zwaaien als er een bus aankomt. Ik had nog wel even voor de zekerheiod gevraagd of er een bus zou komen naar Santa Cruz. Volgens de mensen daar zou er geen bus komen. Ik geloofde dit alleen niet echt. Gelukkig maar want na 5 minuten kwam er een bus aan. Ik met mijn blonde haar en mijn lieve glimlach hahaha krijg alles voor elkaar. En ik gad geluk deze bus ging toevallig naar Santa Cruz. Met heel mijn huis liep ik de bus in. Alle ogen van de lokale bevolking waren op mijn gericht. Gelukkig was ik hier al een beetje aan gewend geraakrt. Een lieve mevrouw achter in de bus maakte ruimte voor mij en mijn huis en zo kon ik gelukkig zitten. Binnen een aantal minuten had ik leuk contact met een stelletje uit Argetinie. Beiden 20 jaar en voor een aantal weken op reis. Het meisje wou graag haar Engels oefenen en zo kon ik mijn spaans oefenen. Na de tien uur durende rit kwamen we s avonds rond tien uur aan in Santa cruz. Het stelletje was hier al eerder geweest en wist een plek om te slapen. We hebben een taxi aangehouden en zijn naar dat hostel gegaagn. Helaas was dit hostel vol ( het was immers vrijdag en bijna weekend) gelukkig waren er veel hostels en hadden we snel een slaapplaats gevonden. Of ja ik vond het meer op een cel lijken ( foto volgt nog). We hebben onze spullen neergelegd en zijn wat gaan eten. Na het eten zijn we heerlijk gaan slapen.

De volgende dag ben ik op zoek gegaan naar een cafe met wifi. Want Deborah en Evelien ( twee meiden uit Nederland die we al eerder hadden ontmoet gedurende onze reis) zouden vandaag aankomen in Santa Cruz. Gelukkig had ik snel een restaurant gevonden met Wifi. Deborah en Evelien waren al in Santa cruz en kwamen naar hetzelfde restaurant. Het was super leuk om ze weer te zien. We hebben heerlijk gekletst en ik had al snel besloten om te verhuizen naar hun hostel ( vooral toen ze zwembad zeiden was ik verkocht) We hebben onze rekening betaald en de verhuizing kon beginnen. De verhuizing liep voorspoedig en voor ik het wist was ik ingecheckt. We hebben deze dag de stad verkend en een heerlijk ijsje gegeten. Het ijsje had nog wel een story. We dachten dat we niet al te ingewikkeld hadden besteld alleen bleek al snel dat het heeeeel ingewikkeld was voor de jongeman. Zo ingewikkeld dat hij alle drie de ijsjes weer opnieuw kon maken. Na ongeveer jawel een half uur kregen we eindelijk ons ijsje. En gelukkig was hij goddelijk! Na dit ijsje zijn we terug gegaan naar het hostel. Ik vertelde de dames eerder deze ochtend  dat ik mijn haar graag wilde laten knippen en toevallig vertelde Deborah  dat ze kon knippen. Aangekomen in het hostel heeft Deborah met een huis, tuin en keukenschaar mijn haren geknipt. Nadat ze klaar was, was het even wennen, mijn korte coupe ( mijn haren waren erg lang, maar dit waren vooral dode punten, na 6 maanden geen kapper maar ik was er super blij mee!

We hebben s avonds een pizza gegeten en zijn nog even de stad in gegaan. Eenmaal aangekomen in de stad bleek er een parade te zijn. Voorproefje voor de carnaval. Dit was echt super leuk om te zien en mee te maken. We hebben zelfs een stukje meegelopen. De wegen waren bezet met mensen van de parade dus er zat maar een ding op. Meelopen met de optocht. Ook dit was erg leuk!

De volgende dag zijn we met een klein busje naar Samaipata gegaan. De rit duurde drie uur. Eenmaal aangekomen wilde de man van het busje ons wel naar de watervallen brengen. Alleen had de man het verkeerd verstaan en bracht hij ons naar de ruinies. Helaas voor hem wilde wij hier niet naar toe en kon hij ons 20 km verderop brengen naar de watervallen. Gelukkig spreekt Deborah spaans en kon zei onderhandelen over de prijs ( later bleek dat we weer eens flink waren afgezet ). Eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats van de watervallen heb ik mijn huisje afgegeven in een restaurant en zijn we naar de watervallen gelopen. Het was even zoeken naar de watervallen want ze waren niet zo groot! Maar het was wel heel erg mooi! Omdat het eigenlijk vrij klein was, hadden we het al snel weer gezien. Na een kort overleg zijn we terug gegaan naar het dorpje van Samaipata. We hebben hier wat gedronken en gegeten en daarna hadden we besloten om naar Valle grande te gaan. Dit is een dorpje waar Che ( De leider van Cuba) is vermoord. Dit bleek echter veel te veel gedoe, te veel reizen ( deborah en Evelien hadden geen slaapspullen bij) en te duur. Dus hadden Deborah en Evelien besloten om terug te gaan naar Santa Cruz en ik had besloten om de bus te pakken naar Sucre. Baalde wel maar ja soms hoort dit er ook bij.

Voor de bus  moet je ook hier gewoon langs de weg gaan staan en zwaaien. Zo gezegd zo gedaan en ik had snel een bus. Het was ondertussen al 7 uur en de bussrit zou ongeveer 10 uur duren. Ik kwam de volgende ochtend om 6 uur sochtends aan in Sucre. Deborah en Evelien hadden mij een naam  gegeven van het hostel wat leuk was. Ik heb een taxi genomen naar dit hostel. Na een aantal keer aanbellen ( het was immers nog erg vroeg) deed er iemand open. Ze vertelde dat ze een kamer had maar dat ik er pas om 2 uur smiddags in kon. Ik stemde in en werd bij de videoruimte neergepland. Nadat ik de wifi code had gekregen kon ik mezelf vermaken tot ongeveer half negen s ochtends. Hierna ben ik gaan ontbijten in de stad en heb ik de stad bezocht.
Sucre is bekend om zijn witte gebouwen. Vanwege de witte gebouwen is staat de stad bekend als "La Ciudad Blanca". De oude binnenstad van Sucre geldt als de best bewaarde Spaanse koloniale stad in Zuid-Amerika. Het was erg leuk en mooi om hier rond te lopen. Ik kwam zelf de Eifeltoren tegen ( zie fotos hahah).  Hierna heb ik geluncht en een mountainbike tocht geregeld voor de volgende dag.

S avonds heb ik wat gegeten en zou ik een drankje gaan doen met wat mensen uit het hostel. Helaas kreeg ik slecht nieuws van Joyce, Veronique haar vader was plosteling overleden. Na dit nieuws had ik geen zin meer om weg te gaan en ben ik vroeg gaan slapen.