Columbia part two

We werden keurig om half negen opgehaald. Tijdens het wachten hadden we al kennis gemaakt met vier mensen uit onze groep. Toevallig kwamen ze ook uit Nederland. de klik was er gelijk. De start van de tocht ging gekijk goed. We waren nog geen half uur onderweg, of we kregen een klapband. En dan denk je dit gebeurd vast vaker, ze hebben wel een reserveband, maar helaas deze bleek niet aanwezig in de auto. De chauffeur ging druk aant bellen. Maar het had weinig resultaat.  Na een klein halfuurtje kwam er andere jeep aan met toeristen en die hadden heel toevallig wel een reserveband bij. Een probleem of ja probleem hier in Columbia niet echt, de band was een paar maatjes kleiner.  Met man en macht werd de nieuwe band eronder gelegd en karren maar. Na een half uur stopten we bij een 'garage'. ze wilden proberen de band te maken, maar helaas de band was echt overleden, met het resultaat dat we met een te kleine band verder gingen rijden. Eenmaal aangekomen bij het startpunt stond er een heerlijke lunch voor ons klaar. Na de lunch startte de hike naar de verloren stad. De gids liet ons aan de hand van een map zien hoe de tocht eruit zou komen te zien. Na deze inspirierende map kon de afgang beginnen hahah.

Dag 1

De eerste dag was zwaar. We moetsen ongeveer drie uur stijl omhoog lopen in de pal van de zon, het heetste moment van de dag. Dit zorgde bij mij snel voor oververhitting met het gevolg dat ik veel moest stoppen voordat ik weer verder kon lopen. De omgeving van de eerste dag was erg mooi. Dit beloofde veel goeds. Milou en ik waren Rona snel kwijt. Het bleek al snel dat wij te snel liepen voor Rona. Gelukkig had Rona al snel een loopmaatje gevonden en liep ze niet alleen.  De eerste dag kwamen we in het donker aan bij het eerste kamp. We kregen van de eigenaar van het kamp een mooie hangmat aanwezen waar we deze nacht heerlijk op mochten slapen. Hierna we een heerlijke koude douche genomen en stond het eten vrijwel hierna voor ons klaar. Na het eten hebben we nog gezellig gekletst en zijn we vroeg gaan slapen.

Dag 2. Deze dag moesten we ongeveer 4 a 5 uur lopen. Deze dag was minder zwaar als de eerste dag. De omgeving was wederom prachtig en erg mooi om te lopen. We kwamen langs verschillende dorpjes waar de lokale bevolking woont. Met de goedkeuring van moeders kon ik een paar mooie fotos maken. Na ongeveer drie uur lopen, gingen we een primitief pad op richting een waterval. De waterval was erg lekker en verfirssend! Wat van dat lopen krijg je het best wel warm. Na deze heerlijke verkoeling was het nog een klein half uurtje lopen naar het tweede kamp. Hier kwamen we redelijk op tijd aan. We konden lekker relaxen, douchen, boekje lezen etc. En deze nacht sliepen we jawel in een echt bed.s avonds kregen we nog bezoek van een echte sjamaan. Die zo stoned als het maar kon uitlegde hoe de lokale bevolking leeft en wat ze doen. Na deze informatieve avond gingen we lekker vroeg slapen zodat we fit aan de derde dag konden beginnen.

Dag drie. 

Vandaag weer ongeveer 4 a 5 uur lopen. Deze dag moesten we ook veel omhoog lopen. Maar omdat het intussen al de derde dag was ging dit eigenlijk zonder problemen. Nadat we het stijle stuk omhoog zijn gelopen, kregen we een vlak stuk, Yes. Wederom was de omgeving vandaag weer erg mooi.Aangekomen bij het derde kamp konden we heerlijk zwemmen in het riviertje en chille. s avonds hebben we gezellig spelletjes gedaan met mensen uit de groep en erg veel gelachen.

Dag 4. 

Vandaag het laaste stuk en de lost city. Naar de lost city lopen was maar een kort stukje. Maar er stonden maar liefst meer dan 1200 traptreden op ons te wachten. Erg leuk! Nadat we deze traptreden hadden overwonnen kwamen we aan in de lost city. Erg mooi! En dan weet je ook alweer waarom je al die dagen loopt. We kregen wat vrije tijd om te genieten en fotos te maken. Hierna was het tijd om terug te lopen naar het kamp van de tweede dag. Tussendoor kregen we nog een heerlijke lunch en wat fruit. Het teruglopen naar het tweede kamp viel best wel tegen. Je kon merken dat je lichaam al veel heeft gewerkt en eigenlijk niet meer zo veel zin had om te lopen. En wat we omhoog hebben gelopen moesten we nu omlaag lopen. Ook niet erg prettig voor je knieeen. Aangekomen bij het kamp, konden we weer heerlijk zwemmen in het riviertje en genieten van een lekker koud biertje! s avonds hebben we spelletjes gedaan en wie ben ik. Vooral met het spel wie ben ik hebben we veel gelachen. Zo was ik een budda, met heeeeeel vragen en rare antwoorden was ik de laatste wie wist wat ik was.

Dag 5.

De laatste dag en mijn lichaam voelde dit heel goed. Maar omdat het de laatste dag was hebben we nog  ff flink gas gegeven. We zijn om 5 uur s ochtends begonnen met lopen en om 8 uur hadden we onze eerste echte break, met een lekkere zak Doritas, cola, watermeloen, fruitsapje en een stuk chocoladestuk konden we de rest van de tocht ook weer aan. Tijdens het lopen was het erg gezellig en dat was prettig. Bijna bij het eindpunt konden we nog ff heerlijk zwemmen in een riviertje. Eenmaal aangekomen bij het eindpunt kregen we een lunch en na deze lunch zijn we terug gereden naar Taganga.

De dag na de tocht was het alweer oud jaar. Oudjaarsdag hebben we heerlijk gechillt aan het strand. Om 6 uu s avonds  was het natuurlijk in Nederland al nieuwjaar dus even alle mensen in Nederland gelukkig nieuwjaar gewenst. Dit was wel een beetje raar, omdat wij nog ff moesten wachten.

 S avonds zijn we met zijn drieeen uit eten geweest en daarna hadden we afgesproken met de mensen van de trek in een hostel. Hier hebben we spelletjes gedaan tot een uur of 11. Ook was er dit hostel een nederlandse jongen die oliebollen bakten. Dit zorgde voor een geniet momentje. Na 11 uur zijn we met zijn allen naar het strand gegaan en hebben we gewacht tot 12 uur. Samen hebben we afgeteld en toen kussen maar. Helaas was er geen vuurwerk. Dit vond ik heel erg jammer. Ik miste een beetje het oud op nieuw gevoel Hierna zijn we naar disco gegaan aan het strand. Dit was erg gezellig! Dit voelde ik dan ook de volgende dag. Daarom maar heerlijk een nieuwjaarsduik gemaakt en lekker gechilt aan het strand.

De dag erna zijn we vertrokken naar volgende bestemming: Bogata, de hoofdstad van Columbia. We hebben hier wat rondgelopen, kerken bekeken en wat fotos gemaakt. Na Bogata zijn we naar Medellin geweest. Een erg leuke stad. Ook hier hebben we wat rondgelopen, gebouwen,kerken en parken bezocht.

In het hostel kwamen we een Nederlander tegen en die vertelde dat er in de buurt van Medellin een dorpje was genaamd Guatape met een beroemde rots, waarvandaan je een heel mooi uitzicht hebt over het dorpje. Hij vroeg of we de volgende dag mee gingen. Dit zagen we alle drie wel zitten en zodoende zijn we de volgende dag samen met hem daarheen gegaan. We hadden gelijk een goed weekend uitgekozen want iedereen was vrij. Er waren overal kraampjes en allerlei dingen te doen. Zo besloten we nadat we een hostel hadden gevonden om eerst even te eten. We kozen een lokaal tentje uit en bestelde wat. Lekker aan de waterkant genieten van ons eten, kwamen er twee columbiaanse meiden van een jaar of 12 op ons afgelopen met de vraag of we een bootje wilden delen samen met hun ouders. Dit bootje zou langs de verschillende eilandjes varen en we zouden het huis van Pablo Escobar gaan zien ( een bekende drugsbarron van Columbia). Met ons niet al te goede ontwikkelde spaans begrepen we het eerst niet helemaal. Maar met wat handen en voetenwerk snapten we uiteindelijk wat ze bedoelde en hadden we ingestemd. Al vrij snel zaten we in het bootje en was het erg gezellig. De tocht was mooi. Na deze tocht hebben we nog een paar biertjes met ze gedronken en werden we uitgenodigd om de volgende dag bij hen te komen eten. Dit zagen we eigenlijk niet zitten, en hebben we vriendelijk afgezegd. Hierna zijn ze gegaan en hebben wij wat gegeten.

De dag erna gingen ik en Josh de rots beklimmen en Milou en Rona gingen terug naar Medellin. Die hadden geen zin om te rots te beklimmen. De traptreden waren redelijk zwaar maar het uitzicht vanaf de rots was erg mooi! Josh en ik hebben nog een beetje gechilld boven op de rots ( en verbrand) en zijn in de namiddag ook terug gegaan naar Medellin. s Avonds hebben we samen gegeten en nog wat kaartspelletjes gedaan voordat we de nachtbus wouden pakken naar Popyan . Eenmaal aangekomen op het busstation bleken al bussen vol te zitten en was er nog maar een oplossing: terug te gaan naar het hostel. Eenmaal aangekomen bij het hostel zat het hostel vol. Na wat gezoek en een telefoontje hadden we gelukkig vrij snel een ander hostel. 

De dag erna zijn we  vroeg opgestaan en naar het busstation gegaan. Nu hadden we gelukkig wel een bus richting Popyan. We kwamen daar s avonds heel erg laat aan. Rona had gelukkig al een hostel geboekt. Eenmaal ingecheckd zijn we vrij snel gaan slapen. De volgende dag hebben we de stad bezocht. Dit bleek al snel gedaan te zijn. Zoveel was er niet te zien. Na dit bezoek zijn we gaan bedenken hoe we naar Boliva wilden: vliegen of bussen....