Bolivia - La paz

Na het busavontuur ( dit verhaal komt nog) kwam ik aan in La Paz. Rona was hier al een paar dagen en stond mij op te wachten bij het hostel. Na 5 dagen in een bus te hebben geslapen en geen douche te hebben gehad, was het eerste wat ik deed, mijn spullen dumpen en in een heerlijke warme douche stappen. Na de douche heb ik eve mijn bed gecheckd en die voelde echt heerlijk aan. Hierna ben ik met Rona even La Paz in gelopen. Ze liet mij wat dingetjes zien en we hebben een hapje gegeten. S avonds hebben we in de bar wat gedronken en zijn we lekker gaan slapen. De volgende dag eerst lekker uitgeslapen. Hierna nam Rona mij mee naar de ´heksenmarkt´. Dit zijn eigenlijk allemaal winkeltjes waar ze van alles verkopen zoals: jassen, tassen, sjaals, vesten en noem het maar op. Ik kon mijzelf natuurlijk niet beheersen en heb gelijk ingeslagen. Met een aantal volle tassen, zere voeten en een pijnlijke rug zijn we lekker gaan eten bij een Nederlands restaurantje. De keuze was reuze dus duurde het even voordat we hadden besteld. Eenmaal ons eten gekregen was het smikkelen maar ( we hebben hier maar liefst 5 keer gegeten). Na deze heerlijke maaltijd hebben we tassen op de kamer gelegd en was het wachten op Milou. Want die zou vandaag terug komen van Isla del Sol. Rond 9 uur was ze in het hostel. Ondertussen had ik contact met Deborah en Evelien. Deborah hebben wij leren kennen eerder onze reis en toevallig was ze nu samen met een vriendin in La paz. Rond dezelfde tijd dat Milou aankwam, kwamen Evelien en Deborah naar het hostel. We hebben even samen een drankje gedaan. Na dit drankje gingen Rona en Milou slapen en zijn wij nog verder doorgezakt in de bar van het hostel en laten zijn we nog een kroeg gegaan. Kortom een erg leuke avond. 

Milou was de volgende dag niet zo lekker met gevolg dat ze op bed bleef liggen. Rona en ik zijn op pad gegaan. We wilden graag meer informatie over verschillende activiteiten rond en om La Paz. Met pen en papier in de aanslag zijn we info gaan verzamelen. Met al de verzamelde info zijn we terug gegaan naar het hostel en hebben we Milou bijgepraat. Na wat overleg hadden Rona en Milou besloten om een paar dagen naar de jungle te gaan en ik had besloten om de DEAD ROAD te fietsen en de Huayna potosi te beklimmen. Na deze beslissen zijn we gaan boeken. 

De volgende dag ben ik de DEAD ROAD gaan fietsen. Ik was wel een beetje zenuwachtig ( na heel veel spookverhalen). Ik werd opgehaald met een busje en we gingen nog een aantal mensen ophalen. Nadat iedereen zat was het 30 minuten rijden naar het beginpunt. De man van het reisbureau had niet verteld dat het daar heeel koud was dus ik was niet helemaal goed voorbereid. De gids deelde alle spullen uit ( helm, jas broek en beschemers) en daarna legde hij uit hoe de mountainbike werkt en hoe de tocht eruitziet. Na de instructie heb ik even een testrondje gemaakt. Hierna konden we beginnen. We zaten nog maar net op de fiets en jawel toen begon het kei hard te regenen. Het eerste stuk was nog helemaal geasfalteerd en niks engs aan. Wel was het vreselijk koud en was ik helemaal doorweekt. Na het eerste stuk, mochten we de auto weer in. Op naar het tweede stuk: de dead road. Met mijn handen op de remmen ging het avontuur beginnen. Tijdens het fietsen zag je veel kruisen langs de weg van mensen die overleden waren ( erg bemoedigend).  De gids was super tof en vriendelijk. We stopten regelmatig om even te genieten van het uitzicht, je handen te laten rusten en om fotos te maken. Ik kan alleen maar zeggen: de tocht was super, super vet en heeel erg mooi! En als je normaal rijd met je volle verstand kan er niet veel spannends gebeuren. De fotos van deze tocht komen later.

IK zou eigenlijk rond 7 uur avonds terug komen alleen dit werd tien uur. Ik had geen telefoon meegenomen met het bervolg dat Rona en Milou een beetje ongerust waren geworden. Maar gelukkik kwam ik zonder vallen heel terug. Hierna we samen heerlijk gegeten en ben ik vroeg gaan slapen omdat de dag erna de trekking naar Huayna Potosi begon ( lekker gepland).

De klim

Om tien uur moesten we verzamelen bij het reisbureau.  Samen met een Koreaan zou ik de trip gaan maken. Van te voren hadden we een lijst gekregen van wat we allemaal mee moesten nemen. Naast deze lijst kregen we nog een: skiebroek en jas, handschoenen, helm, ijspinnen voor onder je voeten, een soort van stok, schoenen en een slaapzak. Al deze spullen moesten in mijn backpack. Zo gezegd zo gedaan met een beetje proppen paste het precies. Hierna zijn we gaan rijden naar het startpunt. Eenmaal aangekomen was het al heel erg koud en sneeuwde het ( 4200 meter hoogte) . Bij onze eerste slaapplek moesten we al onze spullen aandoen, want we gingen vandaag oefenen op een gletser. Het was ongeveer 40 minuten lopen naar de gletser. De tocht er  naar toe vond ik al best zwaar, omdat ik heel erg moest wennen aan de hoogte. Je hebt veel minder zuurstof en daardoor is je uithoudingsvermogen veel minder.

Eenmaal aangekomen begon het harde werk. Oefenen! Het oefenen was super leuk en een uitdaging. Als laatste mochten we voor de fun ijsklimmen ( zie later de fotos)
Hierna gingen we terug naar het kamp. Aangekomen bij het kamp waren er al meer groepen die de trekking gingen doen. We hebben samen gegeten en wat spelletjes gedaan enwe zijn vroeg gaan slapen om energie te sparen voor de volgende dag.

De volgende dag moesten we ongeveer 4 uur lopen. Het bleek al snel dat dit niet gemakkelijk was. Je had een tas bij van gemiddeld 20 kilo( al je spullen inclusief klimspullen zitten erin) en de weg naar het tweede kamp was vrijwel stijl omhoog. En als klap op de vuurpijl kregen we nog een heerlijke sneeuwstorm. Met heel veel vloeken, schreeuwen en janken heb ik het tweede kamp gehaald. Maar ik vond het echt verschrikkelijk! Ik heb een paar keer geroepen¨Ik ga terug houdoei! Maar de gids pept je dan wel weer op en roept kom op je kunt! je bent er bijna! Aangekomen bij het tweede kamp was ik geheel bevroren en ben ik lekker in mijn slaapzak gaan liggen. Samen met de andere mensen van de groep hebben we eigenlijk niks meer gedaan die dag,omdat we die nacht om 1 uur moeten opstaan voor de klim. Rond 5 a vonds kregen we eten en rond 6 uur s avonds ga je proberen te slapen. Want de wekker gaat om 12 uur nachts. 

Gelukkig heb ik wat geslapen en als we worden wakker gemaakt voel ik me redelijk fit ( op hoofdpijn na) maar dat komt door de hoogte. Met al onze spullen aan ging de klim beginnen van 5200 naar 6088 meter. Met wat cocobladeren in mijn mond en een hoogteziekpil op ging de klim beginnen. Je zit door middel van een lijn vast aan de gids. Wanneer je valt vangt de gids je op. De koreaan liep met andere jongens mee omdat mijn tempo veel lager was als die van hem.Het bleek al snel heel zwaar te zijn.Doordat je zo hoog bent is je ademhaling toaal anders. Er was heel veel sneeuw gevallen en de weg naar de top was vrijwel alleen maar stijl.Daarbij zaten de schoenen bij mij niet erg fijn. Ik had eigenlijk te samlle voeten waardoor ik elke keer als het ware uit de schoen stapte. Dit scheurde heel erg aan de achterkant. Maar daardoor wou ik de klim niet laten verpesten. Na twee uur lopen kwamen we de koreaan tegen en moest de koreaan met mij aan de lijn omdat hij iets verkeerds had gegeten was hij niet lekker geworden.  Bij 5800 meter kon ik niet meer en eiste de hoogteziekteveschijnselen ( misselijk, duizelig, hoofdpijn, buikpijn) dat ik terug moest naar beneden. Met gevolg dat de koreaan ook mee terug moest. Dit was voor hem een grote teleurstelling omdat hij nog wel veder kon, alleen mag dit niet. Eenmaal terug in het kamp was ik super trots opmezelf! Ik heb dan wel niet de top gehaald maar ben de uitdaging aangedaan! Ik was rond 4 uur s nachts terug en de rest van de groep kwam later aan. Een paar hadden de top gehaald en ik moet zeggen de fotos zijn erg mooi! Toen iedereen terug was, kon de klim naar beneden beginnen. Dit ging gelukkig een stuk makkelijker dan naar boven. 

Eenmaal beneden zei de koreaan: Door jou moest ik naar benden, nu wil graag de tocht nog een keer doen, wil jij dan de helft betalen? Hierop heb ik hem heel hard uitgelachen en vriendelijk nee gezegd en uitgelegd dat het niet mijn probleem is dat hij niet verder kon.