Caye Caulker

Om 01.00 uur 's nachts vertrekken we met de nachtbus naar Belize. Niet echt onze keus om midden in de nacht de grens over te moeten steken, maar dit lijkt de enige optie te zijn.

Tegen vier uur bereiken we de grensovergang, alles is afgezet met prikkeldraad, het hele gebied wordt verlicht met bouwlampen, er lopen tig politiehonden rond en bij het personeel kan er geen lachje af. We voelen ons net een stel misdadigers. Als we eindelijk aangekomen zijn bij de paspoortcontrole, worden we van top tot teen bekeken en mogen we een bulk geld neerleggen. En dat allemaal om weer weg te mogen.
Stap 1 is geslaagd, we mogen Mexico uit. Stap 2, Belize in. We mogen met de bus langs de eerste hekken heen. Daar wordt ons opgedragen om alles mee te nemen wat we hebben. Ook hier staan we weer ellendig lang in de rij en worden we door honden besnuffeld. De mannen met geweren kijken niet al te vrolijk naar ons, zelfs niet als we onze liefste glimlach opzetten. Bij de paspoortcontrole wordt ons het hemd van het lijf gevraagd over wie we zijn, wat we doen en of we drugs bij ons hebben. Tja Nederlanders en drugs hè. Nadat we ook dit kruisverhoor hebben overleefd mogen we onze tassen inleveren, alles wordt eruit getrokken op zoek naar illegaal spul. Wanneer ze dit niet vinden mogen we doorlopen, maar wel nadat we zelf alles weer ingepakt hebben.

Natuurlijk hebben we dit horrorverhaal lichtelijk overdreven, net zoals ze dat op alles sites doen waar wordt beschreven hoe gevaarlijk het wel niet is!! Waarheid is dat we twee keer onze paspoort hebben moeten laten zien, onze tas gewoon op onze rug kon blijven en we binnen dertig minuten alweer met de bus in Belize reden

Om zeven uur 's ochtends komen we aan in Belize-city. Niet echt een veilige stad en dus gaan we meteen door naar Caye Caulker, één van de eilanden in Belize. Na een boottocht van driekwartier komen we aan op een waar paradijs. Waar we in eerste instantie besluiten maar één nacht te blijven worden dat er vier. De hostel eigenaar kijkt er niet vreemd van op dat we steeds een dag extra bijboeken, dat schijnt alle gasten hier te overkomen.

Nog dezelfde middag boeken we een toer en gaan we snorkelen op zee. Eerst bekijken we het koraal, zien we alen, leeuwvissen en nog meer rare soorten. Dan komt het meest bijzondere aan deze dag, we gaan snorkelen tussen de haaien. We dachten dat dit kleine haaien van dertig centimeter zouden zijn, maar aangekomen op plek van bestemming krioelt het onder ons van de haaien. En deze zijn toch zeker twee meter groot.

Ehhh tja daar sta je dan met je goede gedrag en je grote bek... Hopend dat onze ledematen er niet afgebeten worden springen we het water in. De angst maakt al snel plaats voor de kick, want wat is het gaaf. We zwemmen gewoon tussen de haaien, soms komen ze langs op nog geen tien centimeter afstand en samen met de gids kunnen we ze zelfs aanraken. Dit is toch echt wel heel erg vet :-)

Terug op het eiland volgen er een aantal dagen van niks doen, lopen op blote voeten, rastamannen, bob marley muziek, relaxen (zelfs Janneke loopt hier ineens niet zo snel meer), foute drankspelletjes met de andere reizigers, kajakken, zonnen, hadden we drinken al genoemd?

Ook heeft Janneke op dit eiland haar verjaardag gevierd. Wat ze niet wist was dat Milou in Mexico al slingers, confetti, ballonnen etc. aan het verzamelen was. Iemand uit het hostel heeft ze weten te strikken om een taart te maken, een bar is gereserveerd en heel het hostel is op de hoogte van het feestje, iedereen behalve Janneke... Gna gna gna. We hebben met zijn allen drankspelletjes gedaan. Met het gevolg dat we redelijk aangeschoten waren. Om elf uur moest het rustig zijn in het hostel (wat voor ons een moeilijke job was) zijn we naar een karaokebar gegaan.

Om 00.00 uur verschijnt de taart met 26 kaarsjes en zingt iedereen in de karaokebar happy birthday. Dit was een heel leuk moment en Janneke was heel verrast. De volgende dag hangen we de hele dag in een bar rond waar ze de stoelen en picknicktafels in het water hebben staan. Wat hebben we toch een heerlijk leven hier. De zee, een ondergaande zon, leuke mensen om ons heen.. Wat is dit genieten. 's Avonds gaan we met het halve hostel uit eten en bij terugkomst staat er nog een klein feestje op Janneke te wachten. Onze kamergenootjes hebben de buitenplaats versiert, voor muziek en drank gezorgd en staan ons al zingend te verwelkomen. Wat volgt is wederom een leuke avond, helaas de laatste want net zoals de meeste anderen gaan we morgen weer verder.

Dankzij de feestjes en alle lieve feliciaties van iedereen in Nederland heeft Janneke een top verjaardag gehad. Thanks iedereen. En wat zullen we Caye Caulker missen :-(