Antigua en het drugshol San Predro

In Antigua zat het hostel waar we heen wilde vol. Dus bepakt en bezakt gingen we op zoek naar 'The black cat' hostel, die werd aanbevolen in de lonely planet. Deze leek wel van de aardbodem verdwenen. We zijn wel vijf keer door de straat gelopen waar hij zou moeten zitten, maar zonder resultaat. Dat wil zeggen, tot Milou een helder momentje kreeg. De lonely planet had de vertaling wel heel letterlijk genomen want we waren al vijf keer langs 'el gato negro' gelopen;)

Antigua vonden we niet zo bijzonder, in de middag zijn we het centrum ingelopen en de volgende ochtend ging om half vijf onze wekker omdat we een actieve vulkaan gingen beklimmen.
Het was een pittige tocht omhoog met uiteindelijk een teleurstellend resultaat want we mochten niet helemaal tot aan de top. Wel waren de stenen hier zo warm dat we er marsmellows op konden klaar maken.

In de middag zijn we weer vertrokken uit Antigua met als eindbestemming San Pedro.
Een dorp dat aan een heel groot meer ligt en omgeven wordt door vulkanen. In Panachajel regende het echter zo hard dat de boot niet meer ging en we noodgedwongen in dit dorp moesten overnachten. In onze slaapkamer bleken we niet alleen te zijn. We hadden gezelschap van een tien centimeter grote sprinkhaan. Janneke heeft het beest gelukkig naar buiten gewerkt, maar wel nadat Milou eerst haar stembanden had getest.

De volgende ochtend stapten we op een boot, tussen de kratten met uitgedroogde kippen, bloemen en zakken aardappelen. San Pedro zou de mooiste plaats rond het meer moeten zijn, waarom ze dit zeggen werd ons echter pas de volgende dag duidelijk.

We sliepen in een vervallen, somber, weggestopt hostel wat the place to be zou moeten zijn. Aangezien we hier echt niet vrolijk van werden zijn we de volgende dag naar een ander hostel gegaan. Hier werden we om negen uur 's ochtends al verwelkomt door een behoorlijke wietlucht die er gedurende de dag niet minder op werd. Maar in ieder geval hadden we wel een zwembad tot onze beschikking...

Janneke ging 's avonds alleen op stap omdat Milou ziek was en wat er die avond gebeurde was toch wel heel bijzonder. Milou kreeg ongenode gasten in haar kamer die ze gelukkig weer naar buiten kon werken en wat Janneke meemaakte was helemaal bizar. Janneke ging samen met Jorrit, een look-a-like David Guetta, een paar biertjes drinken in de Budda bar. Alle biertjes kwamen op de rekening van David Guetta,want die zwemt in het geld:-) Het was heel erg gezellig en voordat we er erg in hadden ging de Budda bar dicht en moesten we de tent verlaten. We liepen de menigte achterna, op naar de afterparty. De afterparty bleek iets verder weg te zijn dan dat wij in eerste instantie dachten. Na een kwartiertje lopen kwamen we aan bij een huis. De reggaeman van het huis opende, na een aantal blikken op straat te hebben geworpen voor politie, de deuren. De woonkamer was verlicht met blacklight en op de muur stonden allemaal rare figuren.
We gaven ons zelf maar even een rondleiding. Zo kwamen we bij de coke kamer, een kamer met een glazen tafel waar mensen lijntjes coke kunnen leggen. Dit werd gedurende de nacht ook heel vaak gedaan. Je kent het nummer vast wel: coke, coke, coke, coke in my nose! Dan was er nog de 'neukkamer'. Voor je verbeelding;  Een heeeeel groot matras. Deze moest nog ingezegend worden die nacht ;-)
Als laatst was er het dakterras met uitzicht over het meer Antilan. Na deze korte observatie hebben Jorrit en Janneke maar besloten om te gaan. Geen coke voor hun...

De reden waarom de mensen het hier dus zo geweldig vinden omdat ze de hele dagen strak staan van de pillen, poeder en wiet. Niet dat ze dat de volgende dag nog weten, maar dat komt wel op het moment dat hun neusschotje verdwijnt :-) Kortom, voor ons een plek om snel weer te vertrekken.