Sierra Maestra

Bayamo,

Na een tien uur durende rit zijn we aangekomen in Bayamo. Het vervoersmiddel wat je hier het meest op straat ziet is een paard en wagen. Toeristen zijn ze hier niet echt gewend en dat is te merken aan de reacties die we hier krijgen als ze twee blonde dames bepakt en bezakt op een fietstaxi zien zitten. Dat wordt zo langzamerhand best vermoeiend. We weten nu ech wel dat we lekker zijn, mooi en al die andere onzin die ze uitkramen. Er werden zelfs steentjes tegen ons aangegooid om aandacht te krijgen toen we niet reageren op het ge-psssst.
De ama de casa (huisvrouw) spreekt geen Engels en zo goed en kwaad als het gaat proberen we er in het Spaans uit te komen. Gelukkig gaat dat na een weekje Cuba al steeds beter. Wanneer ze probeert uit te leggen dat de wc een gebruiksaanwijzing heeft en ik (Milou) dat druk gebarend en expres een beetje overdreven uitleg aan Janneke, doet het arme mens het bijna in haar broek van het lachen omdat zij denkt dat ik uitleg dat de wc op ontploffen staat.

's Avonds zijn we op tijd naar bed gegaan want de volgende dag kwam de taxi ons om 6 uur ophalen om naar Sierra Maestra te gaan. We werden opgehaald door een klein autootje met neonverlichting, geblindeerde ramen en een dvd speler als achteruitkijkspiegel. Ja mensen, we hebben het hier over een echte pooierbak. Na een rit van anderhalf uur zijn we op de plek van bestemming. Samen met twee Engelsen en twee gidsen begint onze toer. Over een lengte van vijf kilometer maken we een klim van 700 meter wat behoorlijk veel is. Eenmalig boven stappen we uit, want we waren gelukkig met een jeep gegaan:-) Nu volgt een parcoer van drie km over modderige paden. Vanuit deze bergen heeft Fidel de revolutie geleid. We komen langs een uitkijkpost, een graf van een belangrijke soldaat, een soort adminstratiekantoor, keuken, gasvertrekken, voorraadhuis en Fidel zijn huis. Dit huis is bijna nog helemaal in oorspronkelijke staat, het is zelfs voorzien van een op kerosine werkende koelkast. Ook zijn bed staat er nog. Het gebouw ligt goed verscholen, waardoor de rebellen deze plek nooit hebben weten te vinden.

Op de terugweg weten we de gids even alleen te spreken en vragen we hem naar wat er nu echt in Cuba speelt. Onsvermoeden klopt: Cubanen worden ondedrukt, en het lijkt bijna een Hitler in milde vorm. Cuba is bang de controle te verliezen en houdt de bevolking daarom goed onder de duim. Geloof is verboden, maar wordt sinds het bezoek van de Paus mondjes maat toegestaan, het is gevaarlijk om te laten blijken dat je het met iets niet eens bent wat de staat beslist. Want zelfs je vrienden kunnen je verraden. Cubanen verdienen gemiddeld per maand 15 cuc. Terwijl de prijzen voor het eten en het drinken bij hetzelfde zijn alsin Nederland. Niemand durft het hardop uit te spreken maar stiekem hopen alle Cubanen dat er snel een einde komt aan het tijdperk: Fidel.Een tijdperk van onderdrukking en armoede.

Na een korte tijd neemt de gids weer afstand, het teken dat het gesprek is afgelopen. Hierna vraagt Jan aan e gids of er nog slangen leven in dit gebied en waarrempel zien we nog twee slangen ons pad kruisen, gelukkig zijn deze slangen niet giftig.

Terug in onze casa genieten we van de laatste avond in Bayamo. We lopen nog even naar een kerkje waar we muziek horen. Daarna maken we ons klaar om de volgende ochtend te vertrekken naar Santiago de Cuba.